والدین و فرزندان
پدر یا مادر بودن در عین لذتبخش و پر ارزش بودن، تجربه ای پر رنج و زحمت است. بنابراین آمادگی و کسب اطلاعات در این خصوص امری لازم می باشد چرا که نگرانی در مورد رفتار فرزندان و نحوه کنار آمدن با آنان از اساسی ترین عوامل فشار روانی برای والدین می باشد.
از طرفی رویکرد فرزند سالاری در جامعه، همه اقدامات، تلاشها و حتی اهداف والدین را تحت الشعاع قرار می دهد. چه بسا بیشترین تلاش والدین صرف برآورده کردن خواسته های بجا و حتی نابجای فرزندان می شود که این رویکرد آثار نامطلوبی نیز بدنبال خواهد داشت. والدین اغلب از رفتار فرزند خود خشمگین، شرمنده و ... شده و ناچار هستند به تهدید و تقابل با فرزندان متوسل شوند. شاید هم درباره نحوه مهار رفتار فرزندشان با همسر خود مجادله کنند و خلاصه کلام آنکه کار سخت تر و میزان فشارهای روحی نیز افزایش می یابد. از طرف دیگر تعامل نامناسب با فرزندان باعث می شود که آنان بدون اعتماد به نفس و پرتوقع و در روابط اجتماعی ناموفق بار آیند و احتمال شکست های تحصیلی، شغلی و خانوادگی بدلیل تربیت نادرست در آینده افزایش یابد. در حالیکه اصلی ترین دغدغه هر والدی این است که فرزندش، فردی سازگار و رها از هر مشکل رفتاری و عاطفی باشد.
مهمترین وظیفه والدین تربیت فرزندانی سالم است که مهارتهای لازم برای ورود به دنیای بزرگسالان را کسب کرده و از ثبات عاطفی برخوردار باشند و این کار مستلزم یادگیری روشهای کاربردی برای ارتقای رشد و تربیت سالم است. اما تنها تعداد کمی از والدین با آموزشهای لازم در خصوص تربیت فرزند یا چگونگی بهره گیری از شیوه تغییر رفتار جهت رسیدن به اهدافشان آشنا می شوند. تعداد کمی می دانند که چگونه رفتارهای پسندیده کودک را تشویق و چگونه با رفتارهای بد او برخورد موثر داشته باشند. تعداد کمی می دانند که چگونه بدون توسل به داد و فریاد و تهدید بر رفتار فرزند اثر بگذارند و نهایتاً چگونه با همسر خود در امر پرورش فرزندان کاملاً هماهنگ عمل نمایند. در کنار همه اینها گاهی والدین نگران آن هستند که ناخواسته از روشهای نامناسب والدین خود استفاده کنند و بر آن کنترلی نداشته باشند.
شاید بد نباشد گاهی والدین در خلوت خود دوره کودکی و نوجوانی خود را مرور و درباره روابط با والدین خود و احساسات، توقعات و ... تفکر کنند.
