افراد مبتلا به این اختلال، خودانگاره (خودپنداره‌) بسیار بی‌ثباتی دارند، روابط میان‌فردیشان نیز بسیار بی‌ثبات است. آنان معمولاً سابقه‌ روابط شدید، اما پرآشوب دارند که معمولاً آرمانی‌کردن افراطی دوستان یا معشوق‌ها را شامل می‌شود اما بعداً به ‌سرخوردگی و ناامیدی می‌انجامد. خشم شدید و نشانه‌های بی‌ثباتی عاطفی و اقدامهای مکرر به خودکشی از ویژگیهای مهم این اختلال است. بی‌ثباتی عاطفی آنان همراه با سطح بالای تکانشگری، اغلب به رفتارهای خودویرانگری مانند «رانندگی بی‌باک» منجر می‌شود. اقدامات خودکشی، اغلب به شکل فریبکارانه، بخشی از تصویر بالینی این اختلال است. با این حال، اینگونه اقدامات همیشه فریبکارانه نیستند. آسیب به خویشتن         لطفاً به ادامه مطلب بروید...